در روایتی از روزنامه‌نگاری: به این دولت و محمدجواد ظریف نباید هیچ فرصتی برای مذاکره مجدد با آمریکا در قالب برجام داده شود

نزدیک به چهار سال از عمر این دولت ناکارآمد نالایق می‌گذرد. اگر زمانی فکر می‌شد که توافق برجام حلال مشکلات اقتصادی کشور و تبادلات و همکاری‌های تجاری بین ایران و سایر ملل و کشورهای دنیاست و تغییری در وضع معیشت مردم ایجاد می‌کند، این مربوط بود به چهار سال پیش. آنچه مردم از این توافق فشل فهمیدند این بود که این توافق «بد» نوشته و تهیه شده است که ذیل آن این امکان را به دولت بعد از دولت اوباما (دولت ترامپ خودشیفته ماکیاولیست روانی) داد که به راحتی هر چه تمام‌تر با امضاء چند صفحه متن، خیلی ساده از آن خارج شود و در فاصله این نزدیک به چهار سال، تمام تحریم‌ها علیه ایران را بازگرداند. این کاملا نشان می‌دهد که این دولت ناکارامد و وزیر امورخارجه‌اش نتوانستند در قالب تیم مذاکره‌کننده، متن محکمی بنویسند و تهیه کنند که هیچیک از طرفین (بخصوص طرف های غربی من جمله آمریکا) نتوانند به راحتی و به دلایل واهی از آن خارج شوند. در متن توافق خیلی ساده باید ذکر می‌شد که خروج هریک از طرفین از این توافق به منزله‌ی خاتمه توافق است یا این که باید به تایید کنگره، سنا و پارلمان‌های قانونگذاری کشورهای طرف این توافق و تایید نهایی حداکثر اعضای شورای امنیت سازمان ملل باشد. چنین بندها و شرایطی در توافق برجام گذاشته نشد، یک ملت ۸۰ میلیونی به مدت چهار سال مزه‌ی تلخ این توافق را بخاطر ندانم‌کاری‌های این دولت ناکارآمد و وزارت‌خارجه‌اش چشید. بنابر این، این دولت و این وزیر خارجه به هیچوجه صلاحیت مذاکره مجدد در مورد برجام ندارد و با توجه به نزدیک بودن خاتمه دوره‌ی تصدی آقای روحانی و دولت کنونی، باید که هرگونه مذاکره مجدد در رابطه با برجام به دولت بعد و تیم مذاکره‌کننده بعدی واگذار شود.

آن زمان هم، آمریکا بابت این چهار سال و تمام ضرر و زیان‌هایی که به واسطه زیاده‌خواهی‌ها و تصمیمات غیرمنطقی دونالد ترامپ به مردم ایران وارد شده است باید جریمه شود. بازگشت به برجام به هیچوجه نباید عجولانه صورت گیرد چرا که مردم ایران یک بار طعم تلخ و گزنده‌ی «عجله» در رسیدن به توافق با دولت های غیرقابل اعتماد آمریکا و ترویکای اروپایی را هرگز فراموش نمی‌کنند. آمریکایی‌ها باید تاوان تصمیمات نابخردانه‌ی دونالد ترامپ در دوره تصدی‌اش را تا سنت آخر بپردازند تا بفهمند با ایرانی‌ها نباید چنین رفتار و چنین معامله‌ای می‌کردند، تا حداقل پنجاه سال بعد برایشان درس شود. ایران باید حواسش جمع باشد که از یک سوراخ دوبار گزیده نشود. عجیب است، حکومت ایران که تمام پیچ‌هایی که به طرف داخل و به طرف مردم است (از حجاب و آزادی‌های فردی گرفته تا ساده‌ترین حق و حقوق اعتراض‌های مدنی مسالمت‌آمیز) اینقدر سفت و سخت، محکم کرده است که دیگر هیچکس نتواند و حتی جرئت نکند آن پیچ‌ها را شل یا حتی باز کند، چطور اینقدر ساده پیچ‌ها به سمت طرف‌های خارجی (بخصوص غربی ها) را تا این حد شل و لق گذاشته، به همین راحتی اجازه می‌دهد افراد نالایق این دولت، بیایند و بعد از شکست رسوا، بی‌آبرو و مفتضحانه این توافق پیچ‌هایش را چه بسا آگاهانه شل تر و شل‌ترش هم بکنند! ایران باید به خودش بیاید و مانع از بازیچه‌ شدنش توسط طرف‌های غربی این توافق در صحنه بین‌المللی شود. قطعا مردم چنین اجازه‌ای نخواهند داد. تا پایان این ذولت، (با توجه به تاریخ زمان نگارش این متن و مطلب) چیزی در حدود ۲۱۲ روز باقی‌مانده است. زمانی که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری در ایران، برنامه‌های خود را در مورد «برجام» ارائه کنند، مردم باید با چشمانی باز و در نظر گرفتن تمام جوانب مدیریت اجرایی کشور در دوره بعد را انتخاب کنند تا دیگر شاهد چنین خبط و خطاهایی در سطح توافق‌ها و پروتکل‌های بین‌المللی نباشیم.

هشدار: اکنون، ترامپ گرگ زخمی است، و هر آن ممکن است به ایران حمله کند

پس از این که ترامپ اعلام کرد که از برجام خارج می‌شود، اینجا در سایتم یادداشتی نوشتم که در آن یادداشت پیش‌بینی‌هایی کردم، پس از این که ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا (دور و دوره‌ی اول) پیروز شد، بعد از مدتی خروج از برجام را رسما اعلام کرد. از آن پیش‌بینی‌ها که کرده بودم و در موردشان نوشته بودم تا امروز تقریبا همه غیر از یکی دو مورد درست از اب درآمد. آن یکی دو مورد هم که بوقوع نپیوست، یکی این بود که نوشته بودم در اروپا جنگ داخلی می‌شود و برای این هم دلایلی داشتم که در یادداشت‌های دیگری انها را یک به یک برشمرده بودم، مورد دوم، این بود که امریکا دست در دست اسرائیل به ایران مناطق حساس نظامی و سایت‌های اتمی ایران حمله می‌کند. آن زمان، در آن یادداشت و مطالبی دیگر، عینا این عبارت را نوشته بودم که اصل برجام برای این بود که جنگ نشود و سایه جنگ از سر این مردم برداشته شود. قرار بر این بود که به یک توافق برد-برد برسیم تا تبادلات تجاری، علمی و فرهنگی با آمریکا و اروپا عادی شود، تحریم‌ها برداشته شود تا وضعیت اقتصاد در ایران بهتر شود و اینها روی معیشت مردم اثر مثبتی بگذارد. وقتی آمریکا به رهبری ترامپ از برجام خارج شد، نوشتم ما که مشکل یا مشکلات زیادی با اروپا نداشتیم، خروج آمریکا از برجام عین یک اعلان جنگ است. نوشتم تحت این شرایط و خروج آمریکا از برجام، آمریکا شروع می‌کند به فشار آوردن و دقیقا همین کار را کرد اسمش را هم گذاشت «فشار خداکثری» برای چه؟! برای گرفتن امتیازات بیشتر از ایران، چرا؟! چون ایران گاردهای خودش را پایین آورده بود و آنها (آمریکا و اروپا) می‌توانستند از چپ و از راست به ایران ضربه بزنند. نوشتم آمریکا تحریم می‌کند و تحریم‌ها را باز می‌گرداند تا دوباره ما را به میز مذاکرات جدیدی بکشاند تا از ایرلن امتیازات بیشتری بگیرد و نوشتم که اروپایی‌ها توان رویارویی با آمریکا را ندارند بنابر این با ایران همکاری نمی‌کنند و دیدیم که دقیقا همین شد و با بازگشت تحریم‌های ثانویه بخصوص، تمام شرکت‌های اروپایی بار و بندیل‌شان را بستند و ایران را ترک کردند. آمریکا فروش نفت را هم در چارچوب فشار حداکثری تحریم کرد و … در تمام این مراحل، ایران مقاومت کرد و تن به مذاکره نداد و تسلیم زیاده‌خواهی‌های ترامپ نشد. ترامپ با کره شمالی هم به نتیجه نرسید. چند ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا (دور و دوره‌ی دوم) ترامپ تقریبا هر روز وعده می‌داد که فردا، همین هفته، هفته آینده، ماه آینده ایرانی‌ها با من تماس می‌گیرند تا سر میز مذاکره‌ی تازه‌ای بنشینیم. این اتفاق در مورد ایران نیافتاد و ترامپ بدون مذاکره با ایران وارد کارزارهای انتخاباتی خود شد. آنجا و آن زمان تقریبا در هر سخنرانی که در ایالات مختلف داشت گفت و تاکید کرد که بعد از پیروزی قریب‌الوقوع در انتخابات، ایرانی‌ها اولین کسانی خواهند بود که به کاخ سفید تلفن خواهند کرد برای یک قرار ملاقات برای مذاکره، چنین اتفاقی هم نیافتاد و انتخابات هم برگزار شد. دونالد ترامپ مدعی است که در انتخابات تقلب شده و او پیروز انتخابات ریاست جمهوری آمریکا است. دموکرات‌ها و رئیس کنگره آمریکا چنین نظری ندارند، جو بایدن به عنوان رئیس جمهور منتخب اعلام شد و رهبران و روسای جمهور و وزرای خارجه کشورهای مختلف به بایدن تبریک گفتند. ایران به امریکا و کاخ سفید تلفن نکرد، مذاکره‌ای هم شکل نگرفت. ترامپ عصبانی و خشمگین است که تیویورک تایمز می‌نویسد که در روزهای گذشته در حال بررسی گزینه‌ی حمله نظامی به ایران بوده است. این گرگ خودشیفته‌ی ماکیاولیست روانی اکنون زخمی است، بد جوری هم زخمی است چون از چند طرف ضربه خورده است. هیچ‌یک از حیله‌ها و نیرنگ‌ها و فشارهای حداکثری اش برای به زانو درآوردن مردم ایران جواب نداد، تمام سیاست‌هایش در مورد و در مقابل ایران عملا شکست خورده است و تمام دنیا شاهد این رسوایی و بی‌آبرویی و افتضاح فجیع او در سیاست خارجی آمریکا هستند. دیگر چیزی برایش باقی نمانده، بنابر این و با توجه به سفر اخیر مایک پومپئو به اسرائیل، واقعا هیچ بعید نیست که بخواهند دست در دست هم، پیش از خروج پر هزینه و پرچالش از کاخ سفید، ضربه‌ای سخت و سنگین به ایران بزنند. حمله‌ی نظامی به نقاط حساس نظامی و سایت‌های اتمی ایران، دو لبه‌ی برنده دارد، یکی برای ایران و دیگری برای جو بایدن که با پرونده قطور «بازگشت به برجام» در دست خود را برای حضور در کاخ سفید آماده می‌کند. ایران در این میان باید خود را برای تمام سناریوها آماده کند و هشیار باشد.