راهزنان فضای مجازی مشغول کارند!

اینجا در وبلاگ دکتر احمد فیاض بخش «http://casemethod.mihanblog.com/post/1128» – که از قصد لینک آن را فعال نگذاشته ام –  آقای دکتر! استاد دانشگاه! کات و پیستی از یکی از نوشته هایم داشته اند که متن اصلی آن  از خیلی وقت پیش در اینجا – سایت رسمی خودم –  قرار داشته است – یعنی خانه ی اصلی اش در سایت WEBFAQT.COM است. این اواخر خیلی در این زمینه تند شده ام و شاید چند سالی هست که در رابطه با رعایت حقوق مولف یا همان کپی رایت، دیگر خونم به جوش آمده است و حال و حوصله ی مودبانه نوشتن دیگر ندارم. سالهاست که دارم این تذکرات را می دهم و این یادداشت ها را می نویسم  و این ایمیل ها و فکس ها و تلفن ها را – به داخل و یا در برخی موارد به خارج از کشور – می زنم که به کاربران اینترنت، مفهوم و الزام رعایت کپی رایت را یادآوری کنم. جالب است که بعضی ها خیلی سریع جبهه می گیرند، دست پیش می گیرند تا پس نیافتند – با کمال بی شرمی و وقاحت، می گویند: اصلا آنچه نوشته ای ارزش این حرف ها را ندارد که بخواهیم کپی رایتش را رعایت کنیم! سوال می کنم:  اگر ارزش اش را نداشته است، پس چرا آن را در سایت یا وبلاگ خود آورده اید؟غیر از ان است که می خواهید از زحمت دیگران مفت به نفع یا به اسم خودتان استفاده کنید و برای خودتان کسب اعتباری کنید؟ عده ای هم تقصیر را به گردن دیگری انداخته اند که این مطلب را از جای دیگری برداشته ایم – مدیر سایت پیک صنعت در یک گفتگوی تلفنی-  و این اصلا اولین بار است که اسمت را می شنویم و درباره ی سایت ات خبردار می شویم برایم می نویسند که«درباره سایت شما اصلا اطلاعی نداشتیم خوب شد که آن را به ما معرفی کردید!!!» – مدیر سایت آفتاب در ایمیل پاسخی که برایم ارسال کرده بودند. – در خصوص این مطلب تحت عنوان : «نقش برنامه و بودجه در يك برنامه بازاريابی موفق » – «http://www.aftab.ir/articles/economy_marketing_business/marketing/c2c1209983673_marketing_p1.php» که اصل آن اینجاست و نه اینجا «http://www.modiryar.com/index-management/business/marketing/1294-1387-12-12-05-10-02.html» یا اینجا  «http://www.funpatogh.com/forum/showthread.php?t=20411»  یا اینجا «http://tablighcity.com/markrting/marketing-17/» و یا خیلی از جاهای دیگر که منبع آن را اینجا یعنی سایت سیمرغ «http://www.seemorgh.com/entertainment/default.aspx?tabid=2053&conid=5712» ذکرکرده اند . متاسفانه بسیاری از مقالاتم بدون هماهنگی با من به عنوان نویسنده با نام هایث دیگران یا نام های سایت های چون سیمرغ و پیک صنعت و غیره در مجلات و نشریات به چاپ رسیده است بدون آن که اعتباری برای نویسنده متن اصلی بیاورد!  شما عنوان مقالاتم را که در سایت خودم در فهرست مقالاتم آمده است را در گوگل جستجو کنید. خواهید دید که چه سایت ها و وبلاگ هایی و چه نشریات و روزنامه هایی برخی از آنها را در سایت یا وبلاگ یا نشریه خود کپی پیست یا چاپ کرده اندکرده اند – نام مرا به عنوان نویسنده پاک کرده اند،یا اصلا ذکری از سایتم نداده اند و یا اگر نام برده اند، لینک فعالی به آن نداده اند. عده ای تذکراتم را اصلا ندیده گرفته اند گویی که اصلا ندیده و نشنیده اند و نخوانده اند که من به این اعمال ایشان اعتراض کرده ام و خلاصه این است رسم روزگار ما.

برای آن آقای دکتر! یادداشتی گذاشتم که در ادامه می خوانید- تند است می دانم ا اما چه کنم؟ – برایش نوشتم : «آقای دکتر! آیا بهتر نبود که به سایت اصلی و نویسنده اصلی این مطلب – نویسنده : تابان خواجه نصیری – لینک می دادید و نام نویسنده و سایتی که مطلب را از آن برداشتید را ذکر می کردید؟ آیا در دانشگاهی که به شما دکترا داده است و یا در آن تدریس می کنید چیزی در مورد کپی رایت – که شاید لازم باشد برایتان ترجمه کنم : حق نشر و حقوق مولف – هم آموزش داده اند؟ آیا این درست است که از وسط و انتهای یک مطلب کات و در وبلاگ خود بیاورید بدون ذکر نام نویسنده و لینک به منبع اصلی www.webfaqt.com ؟ در فضای اینترنت، شما خودتان را بی اعتبار کردید. فقط همین!» – در وبلاگ ایشان مطالب بسیاری هست و من حقیقتا فرصتی برای جستجو و مقایسه و شرلوک هلمز بازی ندارم. اما هنوز واقعا فکر می کنم که چرا بعضی از ما – مرتکب چنین اعمالی می شویم. من بارها این را نوشته ام که اعتبار یک وبلاگنویس در دادن اعتبار و کردیت به دیگران است.

بحث و موضوع کپی رایت در فضای وب سایت ها و وبلاگ های ایرانی یک بحث تازه نیست و از همان آغاز وبلاگنویسی فارسی زبانان وجود داشته است. یک سری از نویسندگان وب – تولید کننده محتوا بوده اند و یک سری دیگر کپی کننده . این گروه آخر ظاهرا کپی رایت را اشتباه فهمیده اند – به نقل از یکی از نویسندگان وب – چون آنرا این جوری می نویسند: Copy-Write به این مفهوم ساده که «ما کپی رایت را رعایت می کنیم، اول از سایت یا وبلاگی کپی می کنیم بعد در سایت یا وبلاگ یا انجمن خودمان «رایت – write» می کنیم.